-
1 ἀνταῖος
ἀνταῖος ( ἄντα), 1) entgegenstehend, ἀνταία πληγή, eine Wunde vorn in der Brust, d. i. eine tödtliche, Soph. El. 188; Eur. Andr. 843; ohne πληγή Soph. Ant. 1292; widrig, feindselig, κνώδαλα βροτοῖς ἀνταῖα Aesch. Ch. 581; ἀνταίαν πνεῠσαι πομπάν, widrigen Geleitswind wehen lassen, Eur. I. A. 1324. – 2) an den man sich mit Bitten wendet, Aesch. frg. 201; bes. hieß so Hekate: aber Ap. Rh. 1, 1141 ist ἀνταίη δαίμων nach Schol. Ῥέα. – Aesch. Sept. 546 τἀνταῖα ϑεῶν, Flehen zu den Göttern.
См. также в других словарях:
ANTAEA — Dea quaedam. Eandem cum Rhea fuisse tradit Apollonii interpres ad illud: Ἡ δέπου εὐαγέεςςιν ἐπὶ φρένα θῆκε θυηλαῖς Ἀντάιη δαίμων. Ubi Scholiast. Ἡ Π῾έα οὕτω λέγεται, διότι εναντία τοῖς Τελχῖσιν ἐγένετο. Α᾿νταίαν, autem eandem esle cum τῇ τύχῃ tum … Hofmann J. Lexicon universale